Ба ҳамагон маълум аст, ки имрӯзҳо хиёнтакорону душманони миллати тоҷик дар Аврупо зиндагӣ мекунанду мақсадашон фақат гумроҳсозии миллат мебошад. Яке аз чунин гумроҳсозон ва зархаридони палид Маҳмадиқболи Садриддин мебошад, ки пас аз пахши филми ҳуҷҷатии “Хиёнат”,ки дар қисми сеюми он ниқоб аз чеҳраи Маҳмадиқболи наҳзатӣ бардошта мешавад ба хашм омада, раддия навиштааст, ки ин раддияро ҳам метавон як ҳуҷҷат барои равонии Маҳмадиқбол донист.
Зеро дар раддияи мазкур ин палиди наҳзатӣ ва авбошу хоин бештар аз хонаводааст таъриф карда, хостааст, то ҳақиқатро пинҳон кунад, аммо чӣ кунем, ки ҳаққатро касе пинҳон дошта наметавонад ва ин хиёнаткориву хоинии наҳзатиён бояд дер ё зуд ошкор мешуд, ки имрӯз ошкор шуд.
Маҳмадиқболи Садриддин, ки як маризи равонист, бештар ба нашри мавод ва матлабҳои бардурӯғ ва туҳматномаҳо пардохта, талош мекунад аз ҳамин роҳ ҷомеаро ба гумроҳӣ бараду фитнаандозӣ кунад. Зеро мо хуб медонем, ки солҳои 90-ум падараш бо ТТЭ ҲНИ айнан ҳамин хел фитнаандозиву дасисабозӣ карда мардумро гумроҳ карда буданд ва ҳоло сагбачааш ба ин кор даст задааст, ки амали нобахшиданист.
Мо, устодони кафедра ин рафтори Маҳмадиқболи хоин ва хиёнаткору авбошро маҳкум намуда, барои хиёнатро бар Ватан ва миллат раво диданаш, дурӯғ бофтанаш бар ӯ лаънат мехонем!