Шартан ҳам агар қирғизҳоро инсон ва ҷузъе аз ҷомеаи башарӣ хонем, ҳатман ҷомеаи ҷаҳонӣ моро гунаҳкор хоҳад кард ва ин амалро иштибоҳ хоҳанд донист. Зеро қирғизҳо на таърих доранд ва на устураи фарҳанги миллӣ! Онҳо қавми бодиянишине ҳастанд, ки бо лутфу марҳамати миллати тоҷик соҳиби замин ва ҷову макон гардидаанд ва инро садҳо маводи таърихӣ ва китобу мустанадҳо исбот менамояд.
Борҳо аз ҷониби ашхоси муътабар ваъдахилоф будани қирғизҳо, аҳдшикан будани қирғизҳо исбот шудааст. Дар маъхазҳои таърихӣ низ мехонем, ки қирғизҳо наздиктарин афроди худро ба хотири нафс фиреб додаанд ё фурӯхтаанд. Ҳамчунин ишора шудааст, ки қирғиз ҳаргиз дар дарозои садсолаҳо хулқи инсониро наомӯхтааст ва ҳамон фарҳанги заифи саҳроияшро напартофтааст. Пас ин ҷо суоле ба миён меояд, ки ба қирғизҳо бовар кардан мумкин аст?
Асло не! Зеро мо борҳо шоҳиди ҳол будем, ки чӣ тавр қирғизҳо аҳд мебанданду боз аҳдшиканӣ менамоянд, борҳо шоҳид будем, ки ҷиноят содир мекунанду мисли зани фоҳиша ба гарди каси димгар партофт.
Имрӯз ҳам ин корро такрор кардаистодаанд. Имрӯз ҳам мехоҳанд, ки муноқиша кунанду зӯран бо пеш овардани баҳонаҳо мисли зани фоҳиша заминҳоро ғасб кунанд, мавқеъ гиранд, ки мо ҳаргиз ба ин чиз иҷозат намедиҳем.
Дирӯз як модари тоҷикро қирғизҳо зери тирборон қарор доданд, ки бадтарин амали инсонӣ мебошад. Ин ҳам шукронаи 23 сола, сокини Чоркӯҳ. Наход ҳамин рафтор барои қирғиз шоиста бошад?
Санг задан бар модари тоҷик, ин санг задан бар сари миллатро мемонад, ки мо инро ҳамин хел намегузорем ва ҳатман ҷавоби дандоншикане хоҳем дод, то ба дарозои таърих қирғизҳо инро фаромӯш насозанд.