Дурӯғи наҳзатиён барои макри шайтончаи палид ё чӣ тавр малъунони наҳзатӣ эзори даридаи худро мӯди нав муаррифӣ мекунанд?
Рӯзи 16-уми марти ҳамин сол дар Каунаси Литва ду нафар шарики Илҳомҷон Ёқубов аз наҳзатиёни палид ва авбош ба хотири муомилоти пулӣ хархаша мекунанд ва Ёқубови авбошу палид ба хотири худашро раҳо кардан аз банди соҳибпулон ба пулис муроҷиат мекунад ва ҳамон замон расонаҳои наҳзатӣ ба думболи қаҳрамонсозӣ пардохтанд ва кӯшиш намуданд, ки ба ин қазия тобиши сиёсӣ диҳанд ва чанд матлаб низ нашр карданд.
Аммо ҳақиқати воқеа ин аст, ки Илҳом Ёқубови малъун ва ҳаромзода бо баҳонаи паноҳандагӣ додан ба ду муҳоҷири тоҷик маблағҳои онҳоро мегирад ва чандин муддат онҳоро фиреб медиҳад. Ин фиребу найрангҳои авбоши наҳзатӣ ба дили муҳоҷирон мезанаду ӯро ба вохӯрӣ даъват менамоянд, лек Ёқубови палиду разил ба хотири аз муҳоҷирон халос шуданӣ худашро боксёр ҳисобида ба ин ду тан ҳамла мекунад ва инҳоро лату кӯб кардани мешавад, ки дар натиҷа худаш ҳам осеб мебинад ва барои раҳоӣ аз қарзҳо аз вазъият истифода намуда, пулисро даъват мекунад, то муҳоҷирони тоҷикро мутаҳҳам кунад.
Яъне, ин ҷо ҳам Ёқубови террорист ва палиду малъун ба хотири аз худаш қаҳрамон нишон додан ва реклама шуданаш қазияро бо ҳаммаслакони террористаш бозтоби сиёсӣ дода, ин ҳодисаро ҳамчун сӯиқасд унвон доданд.
Дар асл бошад, қазия як масъалаи молист ва байни ду муҳоҷири корафтода, ки он ҳам ба доми фиребу найранги Ёқубови авбош ва палиду ҳаромзода гирифтор шудаанд, рух додааст. Азбаски ҷомеа Аврупо ва худи наҳзатиён медонистанд, ки Илҳом Ёқубови малъун асло аз сиёсат хабаре намебарад ва як лагандбардори наҳзатиён асту халос, ӯ ин ҳолатро ба нафъи худаш истифода намуда, хост, то нишон диҳад, ки ман ҳам як “фаъоли сиёсӣ” ҳастам.
Вале ҳатман таҳқиқот нишон хоҳад дод, ки Илҳом Ёқубови маккору ҳаромзода пушти ин қазия кадом гулро ба об додаасту аз кадом ҳавзи лойкардааш моҳӣ доштанист?
Зеро ҳамагон хуб медонанд, ки аксарияти наҳзатиёни палиду малъун ба хотири ваъда додани ҷойи кору иқомат ҳамаи наҳзатиёни палидро фиреб дода, кӯшиш мекунанд, ки бо ин роҳ маблағ кор кунанд ва баъзан ҳамин хел карда ҳамаро фиреб медиҳанд, ки як намунааш ҳамин қазияи Ёқубови палид ва бадкеш аст.
Чун дар ниҳоди наҳзатиёни палид ва ҳаромзодаву авбош ягон зарра хислати инсонӣ нест, ин тоифаи бадкеш ба як ҳайвони одамсурат табдил шудаанд ва ҳатто аз канда шудани эзори занашон ҳам аз Тоҷикистон гиребонгир мешаванд, ки ин як навъ хислати тарҳрезӣ шудаи ин малъунони хоин мебошад.
Чизи дигаре, ки ҳоло наҳзатиёни малъунро водор кардааст, ки аз макру найранги Ёқубови авбош истифода намуда, ин ҳолатро тобиши сиёсӣ диҳанд, ин ҳам бошад фош нашудани асрори пулкоркунии худи наҳзатиёни малъун дар назди Аврупо мебошад. Зеро агар аврупоиён фаҳманд, ки аъзои ТТЭ ҲНИ ба хотири фиреб додани мардуми оддӣ ва боз ҳам фишор овардану сарсон кардани муҳоҷирон чунин ҳолат рух додааст, обрӯйи наҳзатиёни палид ду пул мешавад ва бад ин хотир онҳо ин ҳолатро тобиши сиёсӣ пӯшониданӣ мешаванд, то сиррашон фош нашавад. Аммо фикр намекунам, ки қазияи макру найранг ва бар ивази пул гирифта додани паноҳандагӣ ба муҳоҷирони роҳгум аз ҷониби наҳзатиёни малъун ба гӯши мақомҳои баландпояи Аврупо нарасад.
Зеро ин як воқеаи оддӣ аст, ки ду нафар фиребхӯрда аз дасти аъзои созмони террористии наҳзат дар Аврупо ба дод омадаанд ва акнун онҳо на ҳамчун фиребхӯрдаву ҷабрдида ҳисоб мешаванд дар назди наҳзатиёни манфур, балки ҳамчун ҳамлагар ва ҷинояткор муаррифӣ мешаванд, ки ҳам боз як паҳлӯи пастиву харзодагии наҳзатиёни палидро ифшо месозад.
Акнун хонандаи азиз худ бояд қазоват кунад, ки ин малъунони наҳзатӣ чӣ тавр палиду авбош ва харзодаву ҳаромзодаанд ва чӣ тавр аз найрангу ҷиноятҳояшон мегурезанд ва ин ҷо ҳам ҳамон мақоли “дузди доно соҳиби говро зиндон кардааст” ба ёд меояд, ки сад дар сад ба наҳзатиёни малъун ва махсусан қазияи Ёқубови террорист рост меояд. Маҳз ҳамин палиди наҳзатӣ пули бачаҳоро гирифта надодааст ва худашро чемпион ҳисобида онҳоро ба ҷанг кашидаасту боз вақте ки зада натавонистааст, пулисро фарёд кардааст, ки ин як навъ ҳиллаи бузург ва ё худ макри ин тоифаи бадкеши наҳзатӣ мебошад.
Ҳоло акнун тамоми расонаҳои наҳзатпарвар аз қавли ин наҳзатиёни палид ҳодисаро яктарафа бозгӯ карда, ин ҳолатро сӯиқасд унвон мекунанд, аммо дар асл бошад ин як навъ фиреби ҳамин палидони наҳзатист, ки мехоҳанд ба он ҷилваи сиёсӣ диҳанд ва обрӯйи аз даст рафтаашонро ба ҳамин баҳона боло бардоранд. Аммо ҳақиқат ин аст, ки дар боло гуфта шуд ва ҳамагон ҳам хуб медонанд, ки ин наҳзатиёни палид бардурӯғ аз як ҳодисаи оддӣ ҳам муболиғаомез садҳо макрашонро ба кор мебаранд, то эзори даридаашон мӯди замон муаррифӣ шаваду касе онҳоро бадкирдор ва бадхлоқу бетарбия наҳисобад.
Н. Саидов
Омӯзгори ДКМТ