Имрӯз Ватани азизамон Тоҷикистон ба як минтақаи беҳтарини орому осуда ва мавзеи дилкашу зебо табдил ёфтааст. Миллат дар саодату кишвар дар созандагиву ободӣ қарор дорад. Садҳо мактабу мадрасаҳо бунёд шуданд, корхонаҳои нави саноатӣ ба фаъолият оғоз бахшиданд ва иқтисодиёт ба самти пеш ҳаракат намуд.
Сокинони кишвар ҳоло ба имконияти бештар дастрасӣ пайдо намуданд ва аз ҳама муҳимаш сифати зиндагии мардум беҳтар гардид, ки ин барои кишвари ҷангзада нишондиҳандаи хеле баланд мебошад. Лек ҳастанд хоинону бадхоҳон ва кӯрбиноне, ки ин ҳама дастовардҳои даврони истиқлолиятро нодида мегиранду мисли манфурону манҳусон забон ба шикваи шайтонӣ медиҳанд.
Ҳарчанд ин шабу рӯзҳо дар тамоми ҷаҳон масъала ранги дигар гирифтаасту ҷаҳониён дар фикри ҳифзи саломативу бақои хеш ҳастанд, наҳзатиёни малъун бошад дар андешаи бо кадом роҳ хиёнат кардан ба миллатро дар сар мепаваранду ба хоҷагони хориҷии худ аз хиёнатҳои худ ҳисобот дод.
Ин наҳзатиёни малъун ҳанӯз замони дар Ватан буданашон ба қадри ин обу хок ва ин сарзамини муқаддас нарасида, хиёнатро нисбати ин миллат раво диданд ва баҳри нооромиву валангор кардани шаҳру хиёбонҳои ин Ватан талош карданд ва ҳатто бо супориши хоҷагони хориҷияшон ҷанги шаҳрвандиро низ дар ин кишвар ташкил намуданд ва ҳазорон шаҳрванди кишварро бехонумон сохтанд, ки имрӯз ҳам захми он аз синаҳо бурун нарафтааст.
Лек ин наҳзатиёни манфур ором нагирифта, дубора соли 2015 бо супориши хоҷагони хориҷияшон бо сардории генерали малъун Назарзода Ҳалим табаддулоти давлатиро гузаронидани шуданд, ки хушбахтона дар он муваффақ нагардиданду пас аз он ба кишварҳои Аврупо фирор карданд ва имрӯз аз ҳамон ҷо истода, мисли сагони девона ав-ав доранд ва мехоҳанд, ки ҳама рушду тараққиёти кишварро ба сифр баробар созанд ва ё ин ки нодида гиранд.
Зеро ҳамон гуна, ки шоир мефармояд:
Ҳаромзода кай донад қадри ин Ватан
Чун зи фаҳшоӣ рӯ задааст аз бевазан!
Дар ҳақиқат ҳам Кабирии палиду касиф ва дигар наҳзатиёни малъун аз зинову пули ҳамро зода шудаанд ва асло қадри инсониву муҳаббати одамиро надоранд ва фарзандони онон низ аз фоҳишагӣ ба дунё омадаанд, ки инро мо аллакай дар рафтору гуфтор ва гашту гузорашон мушоҳида менамоем.
Ва ҳамон тавре, ки маълум аст, наҳзатиёни малъуну бешараф омодаанд барои дили хоҷагони хориҷияшонро шод намудан, зану духтарҳояшонро низ ба ҳарами онҳо дароранд. Ба қавли маъмул нафаре гуфта буд, ки “ин фарзандони наҳзатиён қариб 90 фисадашон аз генералҳои эронист” ва ин то ҷое ҳақиқат ҳам дорад.
Зеро фарзанди бетарбияву беахлоқ, ки барои наҳзатиёни азизу гиромист худ шаҳодат аз нопокист, чӣ расад ба далели ДНКаву дигар озмоишҳои тиббӣ, ки дар охир худи наҳзатиёни манфурро шарманда месозад.
Яъне, ин наҳзатиёни манфуру малъун ҳаргиз ба қадри Ватан намерасанд ва мақсаду маромашон ҳам ин аз рӯйи барномаи сохтаи хоҷагони хориҷияшон хиёнат кардан аст, ки мо инро кайҳо боз медонем ва хуб дарк мекунем, ки ин наҳзатиёни манфур бо роҳбарии ҳаромзодаи Кабирӣ дар дил тухми кинаву адоват ва хиёнату разолат мепарваранд.
Аз ин лиҳоз, ҳамватанони азизу гиромиро зарур меояд, ки хотироти сангину вазнин ва давраҳои бисёр ҳам мушкили ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро, ки ташкилкунандагонаш ҳамин наҳзатиёни малъун буданд фаромӯш насозанду барои ободиву созандагии ин Ватан талош варзанд ва нагузоранд, ки ҳеҷ як нохалафе бо чашми баду ҳасуд ба ин сарзамини муқаддаст нигарад.
М.Абдусаломов
омӯзгори ДКМТ