Филми ҳуҷҷатии “Бешарафӣ”, ки аз солҳои даҳшатбори ҷанги шаҳрвандӣ ва оқибатҳои он мегӯяду чӣ тавр ҷавонони тоҷикро қурбони истисмори нерӯҳо гардидаанд, дар мисоли М. Садриддин ба ҷомеа аз фактҳои таърих мегӯяд. Яъне он чӣ ба сари М. Садриддин дар он солҳо омдааст як ҳодисаи вазнин аст, ки бо айби худи волидайнаш, ки аъзои ТТЭ ҲНИ буду он вақтҳо ба оташи ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ дар кишвар равған мерехт ба чунин мусибат гирифтор шудааст.
Ин ҷо мақсад аз намоиши ин ҳодиса гуфтани айбу нуқсони М. Садриддин нест, балки нишон додани он рӯзгори даҳшатбор, ки ҳатто ба номуси ҷавонписарон бегонагону бешарафон расидаанд, ки ин хеле дарднок мебошад.
Тавре, ки дар филм гуфта мешавад М. Садриддини хоин қурбонӣ гардидааст, қурбонии дасисаҳои наҳзатиёни манфур, вале акнун имрӯз дигар М. Садриддин қурбонӣ нест, имрӯз вай одат кардааст ба ин рафтори ношоиста ва имрӯз вай гирифтор аст.
Имрӯз, дигар М. Садриддин бешарафиро қабул кардаасту дар қолаби бешерафӣ рӯз мегузаронад ва дигар бо созмонҳои ҳамҷинсгаро ҳамкорӣ дорад, ки акнун барои ӯ дилсӯзӣ ҳайф аст. Зеро М. Садриддини бешараф ҳарчанд дар он солҳо қурбонӣ гардида бошад ҳам, имрӯз дигар ӯ як ҳамҷинсгароӣ касбӣ мебошад ва овозааш ҳамаҷоро гирифтааст, ки ин бешарафӣ ва беномусӣ мебошад.
Ҳарчанд табибон мегӯянд, ки М. Садриддин террорист дигар як равонӣ аст, аммо маълум мешавад, ки новобаста аз ҳолати равонияш ӯ шараф ва номусашро мефурӯшад, ки дигар ҳоҷат ба таҳлил ҳам нест. М. Садриддин дигар як равонии ақлбохта ва як истисморшуда аз ҷониби қумандону хоҷаҳои Кабирии террорист мебошаду акнун ба як лӯхтача табдил ёфтааст.
Насли ҷавон бояд бидонад, ки М. Садриддини бешараф як беномус ва ақлбохтаву палид мебошад, ки дигар кораш шабу рӯз иғвобарангезиву дасисабозист.
Меҳвар Абдусаломов
омӯзгори ДКМТ