Терроризми байналмилалӣ хадафи асосии ҷомеаи ҷаҳонӣ мебошад. Вай маккор ва бераҳм, қавӣ ва хатарнок аст. То мағлуб кардани терроризм ҳеҷ кас худро бехатар эҳсос нахоҳад кард. Бесабаб нест, ки онро вабои асри XXI меноманд. Охир, вай бо ин беморӣ қудрати харобкорро дастгир кардааст. Тибқи омор, ҳамлаҳои террористӣ дар сайёраи мо дар ду рӯз як маротиба рух медиҳанд. Дар натиҷа, шумораи зиёди қурбониён пайдо мешаванд, одамони бегуноҳ мемиранд. Ваҳшигарӣ, шумораи қурбониён, ташкилот ва омодагии террористон сол то сол меафзояд.
Барои бисёриҳо ин ҳодисаҳо ба фоҷиа табдил ёфтааст. Мо намедонем, ки террористон дубора дар куҷо ва дар кадом лаҳза зарба мезананд ва оқибати он чӣ хоҳад буд.
Чӣ гуна терроризмро мағлуб кардан мумкин аст?
Танҳо тамоми ҷаҳон. Пеш аз ҳама, бояд бо сабабҳои терроризм мубориза барем, зеро аксар вақт ин вокуниши ҷомеа ба беадолатист.
Мафҳуми “терроризм” дар давраи инқилоби Фаронса пайдо шуд. Он сиёсати тарсонданро нишон дод, ки инқилобиён бар зидди душманони худ пеш гирифтаанд. Махсусан, терроризм хушунатест, ки барои расидан ба ҳадафҳои сиёсӣ равона карда шудааст. Қасдан куштани одамони бегуноҳ, ки бо шиорҳои бардурӯғ дар бораи адолат фаро гирифта шудаанд.
Ин гурӯҳҳо амалҳои худро ҳамоҳанг мекунанд, бо ҳамдигар зич ҳамкорӣ мекунанд, ба ҷиноятҳои худ бодиққаттартар омода мешаванд ва интизомро дар ташкилотҳо баланд мебардоранд. Аз ин рӯ, аксари ҳамлаҳои террористӣ муваффақ мешаванд.
Тадбирҳои асосии мубориза бо терроризм дар ҷаҳони муосир
Мубориза бо терроризм бояд ба консепсияи ягонаи ҳамаҷониба, давлатӣ асос ёбад, ки санадҳои ҳуқуқии байналмилалӣ ва воқеияти сохтори давлатӣ ва иҷтимоии кишварро ба назар мегирад.
Шарти муҳимтарини мубориза бо терроризм ин маҳкумкунии амалиётщои террористи ва номувофиқ будани амалиётщои террористиро маҳкум менамояд. Аммо ин кофӣ нест. Аксар вақт мавҷудияти иродаи сиёсӣ ва омодагии роҳбарияти олии кишвар ба андешидани чораҳои қатъӣ муҳимтар аст.
Мубориза бо терроризм бояд яке аз вазифаҳои афзалиятноки сиёсати амнияти миллии давлат гардад ва тадбирҳои мубориза бояд ба тадбирҳои дохилӣ ва байналмилалӣ тақсим карда шаванд.
Якчанд самтҳои фаъолият барои мубориза бо терроризм мавҷуданд:
– Такмили ҳамкориҳо ва қобилиятҳои зиддитеррористӣ.
– тавсеаи тайёрии касбии кормандони ба ин соҳа ҷалбшуда, ташкили воҳидҳои махсуси баландихтисоси зиддитеррористӣ.
– пурзӯр намудани назорат аз болои истеҳсол, гардиш ва истифодаи силоҳи оташфишон, маводи тарканда.
– такмили таъминоти техникӣ, таҷҳизоти мақомоти ҳифзи ҳуқуқ.
– назорати маблағгузории фаъолияти террористӣ.
Тақвияти ҳамкории байналмилалии давлати мо дар мубориза бо терроризм бояд дар самтҳои зерин сурат гирад:
– Давлат бояд аз ташкили амалҳои террористӣ дар қаламрави дигар давлатҳо худдорӣ кунад.
– Таъмини боздошт ва содир намудани ҷинояткорони ҳамлаҳои террористӣ мутобиқи муқаррароти дахлдори қонунгузории миллӣ.
– дар таҳия ва қабули қонунҳои намунавӣ, ки ҷанбаҳои гуногуни мубориза бо терроризмро танзим мекунанд, фаъолона ширкат варзанд.
– расонидани ёрии мутақобилаи ҳуқуқӣ.
Дар айни замон, ҳама фаҳмиданд, ки дар мубориза бо терроризм чораҳои қатъӣ ва шадидро татбиқ кардан зарур аст. Охир, дарвоқеъ, террористон ба мо ҷанг эълон кардаанд.
Собирова Ш.Р.
н.и.и. дотсенти кафедраи
Иқтисодиёт ва идоракунӣ