Агар портрети як нафар қаллоб, як нафар фиребкор, як нафар дузд, як нафар лутиро бинависам гуед, чӣ ҷумлае аввал пеши назар меояд?
Одамсурати зиштсирати бешараф!
Оре, ҳамин ҷумла барои М. Садриддин аст, ки худро гоҳ ҳомии дин ва гоҳ донандаи шариату гоҳ мухолифи сиёсӣ муаррифӣ мекунад, лек дар асл бошад, як тарбиядидаи муҳити террористӣ мебошаду дар сари зонуи қумондонҳо ба воя расидааст.
Нафарт ва бадбинии М. Садриддин маҳз дар ҳамин аст, ки ӯро аз ҷавонияш мавриди озори ҷинсӣ қарор додаанд ва то ба имрӯз ҳамчун як ҷабрдида ҳангос мезанад. Аммо ба сиёсат қадам задани як бешараф ва як луттӣ аз барои чист?
Воқеан ҳам агар ба ҳақиқати ҳол бингарем ба сиёсат омадани М. Садриддин аҷиб аст ва он ҳам бошад бар пояи макри наҳзатӣ асос ёфтаасту халос.
Бубинед, ки имрӯзҳо наҳзатиён ба хотири фиреб додани ҷомеа ва гумроҳ намудани мардум ҳар гуна афроди зишт ва палидро мухолифи сиёсӣ муаррифӣ мекунанд, ки пас аз дидани биографияашон ба ханда меоед. Бе таҷрибаи корӣ, бе таҷрибаи сиёсӣ наҳзатиён аз сиёсат мегӯянд ва дасисабозӣ мекунанд, то мақсади нопоки хоҷагони хориҷияшонро амалӣ гардонанд, ки ин магар хиёнат нест?
Аммо М. Садриддини палид ва зиштсират имрӯз ҳам барои фиреб додани мардум ва пинҳон намудани ҷиноятҳои наҳзатиён сафсата мехонад, ҳангос мезанад, туҳмат мебофад, аммо дигар пас аз ошкор шудани ҳақиқати ҳолаш маълум гардид, ки ин манфур кист?
Муҳаммадиқболи Садриддин палиде дар ошёни хиёнаткорони наҳзатӣ ва сари зонуҳои қумондонҳои хориҷӣ! Ин аст, ҳақиқати М. Садриддин ҳамон ба ном донандаи шариат ва ҳамон домуллои наҳзатӣ.
Дилмуроди Вафо
таҳлилгар, ДКМТ