Баъзан инсон ба андеша меравад, ки чаро намонядаи ҷамъияти инсонӣ ин қадар бешараф ва бевиҷдон мешавад? Иллат дар чист, ки нафаре бо доштани сурати одамӣ сирати ҳайвонӣ ба худ мегирад?
Шояд иллат дар тарбия ё муҳит бошад?
Албатта, ин ҷо сухан дар бораи яке аз аъзоёни ТТЭ ҲНИ М. Садриддин меравад, ки шояд бо таъсири муҳит ё ба таъсири авомили бегона аз мард будани худ ҳазар намуда, даст ба ҳамҷинсгароӣ задааст, ки ин бешарафӣ ва бенангӣ мебошад.
Аммо ба ҳамаи ин рафтори ношоиста ва нодурусти худ нанигариста боз аз номи дин М. Садриддини бешараф сухан мекунад, ки ин як хиёнат ба тамоми диндорон ва таҳқир мебошад. Пас ин ҷо маълум мешавад, ки воқеан муҳити террористӣ ба М. Садриддини хоин таъсир кардаасту ӯ имрӯз ҳатто тамоми диндоронро таҳқир мекунад ва боз нашармида дасисабозӣ мекунад, ки бояд ҳар як диндори комил ба ин амали хоинзодаи наҳзатӣ М. Садриддин лаънат хонад.
Он амалҳои нодуруст ва зиште, ки М. Садриддин имрӯз анҷом медиҳад хиёнат асту оқибати нек надорад ва ҳатман рӯзе барояш подоши баде диҳад, ки мисле, ки имрӯз ӯ ҳамҷинсгарост ва шояд фардо фарзандаш низ ба роҳи падар раваду номуси мардияшро фурӯхта ҳамҷинсгаро шавад. Ба қонуни табиат чизе гуфта намешавад ва дар ҳаёт ҳар чиз шуданаш мумкин аст.
Пас, ҷомеаро зарур меояд, то зиёдтар дар бораи неъматҳои табиат биандешад ва ҳаргиз хёинат накунад, зеро ки хиёнаткорро на ҷамъият мебахшаду на Худо. М. Садриддин пеш аз оне, ки дар бораи ҷамъият сухан меронаду ба хотири амалӣ намудани мақсадҳои хоинони миллат сухан меронад, бояд андеша кунад, ки барои ин ҳама хиёнатҳояш ҳатман подоше ҳам хоҳад гирифт.
Некрӯз Расулов
омӯзгори Донишкадаи кӯҳию металлургии Тоҷикистон