Барои мо, мардуми Тоҷикистонин, Истиқлолияти давлатӣ бо дунявият ва низоми давлатдории дунявӣ тавъам аст. Бояд дар назар дошт, ки эътиқоду эътимод ба низоми демократӣ (мардумсолорӣ) ва дунявӣ эътимод ба инсон, новобаста ба ба тааллуқоти нажодӣ, қавмӣ-этникӣ, миллӣ, динӣ, мазҳабӣ мебошад. Соҳибистиқлолӣ барои миллати тоҷик озмоишҳои вазнину сангинеро пеш овард. Хушбахтона, миллати ватанпарвари тоҷик фидокорона, ҷонсупорона ва қаҳрамона аз истиқлолияти худу давлати хеш дифоъ када тавонист. Тоҷикон бо сарвварии роьбари дурандеши худ, Асосгузори сулҳу вҳьдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мушкилоти зиёди баъди ҷангиро бартараф карда, сулҳу суботро дар мамлакат барқарор сохтанд. Миллати тоҷик сохти давлати демократӣ, дунявӣ ҳуқуқбунёдро интихоб намуд. Мақсади асосии интихоби низоми демократӣ, пеш аз ҳама, таъмини ҳуқуқ ва озодиҳои шаҳрвандон, фароҳам овардани шароит барои меҳнат ва зиндагии осуда, волоияти қонун, пойдории адолат ва иштироки фаъоли мардум дар идоракунии давлат мебошад. Ман ба он эътимод дорам, ки таньо сохти имр=заи давлати дунявии мо барои амалц шудани ормоньои таърихц ва имр=заи тожикон аз ьар як жиьат созгор аст.
Бо маысади эмин нигоь доштани давлату миллат аз таьдиду хатарьои замони муосир жавонони мамлакатро зарур аст, ки донишьои сиёсиашонро пайваста мукаммал гардонанд, аз таьаввулоти босургати жаьони имр=за мунтазам огоь ва барои ьимоя манфиатьои милливу давлатц доим омода бошанд.
Вазъи имрӯзаи ҷаҳони муосир, ғалабашавии масоили гуногуни ҳаёт аз ҳар яки мо ҷавонон тақозо менкамояд, ки ваҳдати милли худро ҳифз намуда, дар роҳи пешравии кишвари худ ва боло рафтани маърифатии аҳолии ҷомеа саҳмгирӣ намоем. Мо ҷавононӣ кишвар бо боварии комил гуфта метавонем, ки дар ҳама давру замон қувваҳои пешбарандаи ҷомеа буда, ояндаи миллату давлат ба мо вобаста аст. Дар давоми 21 соли ваҳдати милли дар сатҳи баланд бардоштани нақши ҷавонон дар ҳаёти ҷомеа, муҳайё сохтани шароити мусоид барои таълиму тарбияи онҳо, илму касбомӯзӣ, аз худ карданӣ забонҳои хориҷӣ ва техналогияи муосири иттилоотию комуникатсионӣ тамоми шароити зарурӣ муҳайё буда, ин чунин барои амали намудани ташаббусҳои мо ҷавонон аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон замимаи мусоид фароҳам оварда шудааст.
Ваҳдати милли ва сулҳу субот мардуми моро аз буҳронӣ шадид раҳо намуда, дар саросари кишвар баҳри сохтани якчанд иншоотҳои азим асос гузоштаас. Яке аз ин иншоотҳо НБО-и Роғун мебошад, ки дар таърихи истиқлолияти Тоҷикистон натанҳо зинаи муҳимтари иқтисодӣ, балки як гардиши ҷидди шуд, ки нуфузи Тоҷикистонро дар сиёсати ҷаҳони баланд кард. Собит кард, ки бегуфтугӯ, бе ягон шакку шубҳа Тоҷикистон як давлати соҳиби иродаи мустаҳками сиёсӣ мебошад, соҳиби як фишанги қавии энергетикӣ , натанҳо дар минтақа,балки дар маҳдуди кишварҳои хориҷии ҳамсоя низ ҳаст.
Акнун бо оғози агрегати якуми НБО-и Роғун дар дили мо ҷавонон шуълаи умед ҳувайдо гардида истодааст. Яъне аз ҳама мушкилотҳо озад гардидем, ба орзуву ормони хеш расидем, соҳиби нерӯи барқи доими гардидем.
Бо шарафи сулҳу ваҳдат кишвари мо ба марҳилаҳои навӣ зиндагӣ, давраи созандагию бунёдкорӣ қадам гузошта, сол то сол комёбиҳоро афзун мегардонад ва ба пешравииҳои бузурге соҳиб мегардем. Бунёдкориҳое, ки имрӯз дар Тоҷикистон ба назар мерасад аз бисёр ҷиҳат ба баракати Ҳаракати ваҳдати миллӣ ва эҳёи Тоҷикистон аст. Яке аз омилҳои таҳкими ваҳдати миллӣ густариш ва бо рӯҳи замон мувофик кардани худшиносии милли ҷавонон мебошад.
Жавонони соьибкасбу ихтисосманди мо давомдиьандаи кору фаголияти насли калонсол, нер=и тавоно ва иытидори воыеии пешрафти жомеа, хулдоса ояндаи миллат ва давлат мебошанед ва фароьам овардани шароити мусоид барои фаъолияти оньо минбаъд низ ьамчун яке аз масъалаьои муьимтарини сиёсати давлату Ьукумат боыи мемонад.
Яке аз роььои асосии ьалли ин масъала таъсис додани жойьои нави корц дар саросари кишвар буда, бунёди коргоььои истеьсолц, марказьои соьибкорц, паркьои технологц ва дигар коргоььои хурду миёна вазифаи сохтору маыомоти давлвтц, аз жумла роьбарони вилоятьо ва шаьру ноьияьо, инчунин соьибкорон мебошанд.
Мо жавонон бояд ьамеша ьушёр бошем, зиракии сиёсиро аз даст надиьем, муыаддасоти давлатиро ьамчун дастоварди бузурги таърихц ьифз намоем ва муьимтар аз ьама, озодиву соьибихтиёриро асоси хушбахтии худ ва насльои оянда шуморем.
Имр=з масъалаьои зиёди ьаётан муьим, аз жумла таькими пояьои давлатдорц, рушти устувории кишвар, буёди роььо ва наыбу пульо, неругоььои хурду бузург, сохтмони садьо иншооти ижтимоц, инчунин чорабиниьои фарьангиву варзишц ва дигар корьои шоиставу созанда жавонони моро интизоранд.
Дар тамоми суханронии худ, Асосгузори сулҳу ваьдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ибрози назар менамоянд, ки терроризм на дин, на миллат ва на нажод дорад.
Ман бори дигар таъкид менамоям, ки жавони азиз фирефтаи харгуна фиребу найранги шахсони бадхоҳу беадолат нашавед. Дар паи ободии Ватани азизи хеш бошему кушиш ба харҷ диҳем, ки диёри худро боз ҳам аз ин зеботару гул-гул шукуфонтар намоем. Он ваҳдату ягонагие,ки имрӯҳьо дар саросари Тожикистони азизи мо побарҷо мебошад, ба осони ба даст наомадааст. Бояд мисли гавьараки чашми худ онро ьифз намоем. Ман бо итминони комил гуфта метавонам, ки ҷавонони донишкадаи куҳӣ-металлургии Тоҷикистон он ғаразҳо ва нақшаҳои бадхоҳони миллати тоҷикро сахт маҳкум менамоянд. Ва кушиш ба харҷ медиьҳнд, ки ба боварии халқи шарафманди хеш ва Пешвои миллат сазовор бошанд.
Қодир Раҳимзода, Сарлаборанти кафедраи металлургияи ДКМТ