Мо аҳли устодону донишҷуёни факултети металлургияи ДКМТ дар сомонаи /АМИТ «Ховар»/ муроҷиатномаи як гурӯҳ олимони Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии ба номи Аҳмади Дониши Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон мутолиа намудем ва онро пуштибонӣ мекунем, ки дар он чунин омадааст:
«Сокинони кишвари соҳибистиқлоламон хуб медонанд, ки барои расидан ба ин дастоварди нек мо чӣ гуна рӯзҳои сахту мудҳишро аз сар гузаронидем ва чандин сол заҳмат кашидем. Баъди паси сар кардани мушкилоти зиёд бо шукргузорӣ аз Истиқлолияти давлатӣ имрӯз дар фазои ваҳдату якдилӣ, сулҳу оромӣ ва суботи комили сиёсӣ дар Ватани муқаддасамон умр ба сар мебарем. Истиқлолият беҳтарин неъмат ва гаронтарин арзиш барои ҳар як давлату миллат буда, омили асосии рушду тараққӣ ва заминасози ҳифзи манфиатҳои миллию давлатӣ ба шумор меравад.
Истиқлолияти сиёсӣ озодии иродаи миллӣ, шаъну шараф, қудратмандӣ ва яке аз рукнҳои асосии ҳар як давлати соҳибистиқлол ба ҳисоб рафта, дар баробари дигар равандҳои ҷомеа ниёз ба ваҳдати миллӣ ва амнияти дохилию хориҷӣ дорад. Тоҷикистони соҳибистиқлол дар зарфи ду даҳсолаи охир ба комёбиҳои беназир ноил гардид, ки зиёда аз 150 мамлакати ҷаҳон онро ба расмият шинохтаву эътироф намуданд. Ҳамаи ин муваффақиятҳо тавассути сулҳу субот, истиқлолияту ваҳдат ва хизматҳою ҷонбозиҳои бесобиқаи роҳбари давлатамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба вуқӯъ пайвастанд.
Аз ин лиҳоз ҳар яки моро зарур аст, ки дар шароити ниҳоят пуртазоду ҳассоси ҷаҳони муосир бо саъю талоши аҳлона обрӯю нуфузи давлати тоҷиконро дар арсаи байналмилалӣ баланд бардорем. Ҳамзамон дар ин раванд муваззафем, ки ба қадри давлати соҳибистиқлолу озоду соҳибихтиёр ва Ватани ягонаву беназиру дорои қуллаҳои осмонбӯс, ки онро Боми ҷаҳон меномем, расем. Сулҳу оромӣ, суботи сиёсӣ ва ваҳдати миллиро таҳкиму тақвият бахшем ва меҳани азизамонро боз ҳам ободу зебо гардонем.
Чуноне ки Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид менамоянд: «Хушбахтона, мо дар кишвари худ барои сулҳи пойдор ва ҳаёти осоиштаи ҷомеа заминаи боэътимод гузошта тавонистем, вале агар мо хоҳем, ки мамлакати мо ҳамвора тараққӣ карда, ба сафи давлатҳои пешқадами дунё ворид гардад, наслҳои ояндаамон зиндагии сазовор дошта бошанд ва аз падару модари худ ба некӣ ёд кунанд, бояд ҳаргиз ба халалдор шудани сулҳу субот роҳ надиҳем ва бақову пойдории давлати миллиро пайваста таъмин намоем. Ин, пеш аз ҳама, аз дилу нияти пок, азму талоши гарм ва меҳнати фидокоронаи тамоми шаҳрвандони Тоҷикистони азизамон вобаста аст».
Эътимоди комил дорем, ки бо изҳори ҳамин ниятҳои нек сокинони сарбаланду қавиирода ва заҳматқарину ватандӯсти Бадахшон баҳри ваҳдати сартосарӣ ва амнияту осоиштагии кишвари азизамон кӯшиш ба харҷ дода, алайҳи гурӯҳҳои кӯчаки низоъангез якдилона муборизаи беамон мебаранд. Мо вазифадорем, ки дар таҳкими сулҳу субот ва осудагиву пешрафти ҷомеа саҳми шоистаи худро гузорем ва парчами ваҳдати миллиро дар сарзамини азизамон пайваста парафшон нигоҳ дорем. Тавре шоир мегӯяд:
Пас биё, даст ба даст додаву паймон созем,
Дар баду нек ба ҳам будаву даврон созем!
Зикриё АКРАМӢ,
доктори илмҳои таърих,
Юсуфшо ЁҚУБОВ, академик,
Ҳайдаршо ПИРУМШОЕВ,
Лариса ДОДИХУДОЕВА,
Зинатмо ЮСУФБЕКОВА,
Рақиб АБДУЛҲАЕВ,
Абдулло ҒАФФОРОВ,
Фозил АБДУРАШИДОВ,
Татяна ФИЛИМОНОВА»
Ба ин Муроҷиатномаи олимони номдор низ шарик шуда, ба умеди таҳкими сулҳу субот ҷонибдорӣ мекунем.
Аҳли устодон ва омузгорони факултети металлургияи ДКМТ