Шояд иштибоҳ буд ва ё шояд амдан, аммо номардонаву носипосона, номарди мардрӯву зантабиате бар сари зани тоҷик, ки машғули кишту кори деҳқонӣ будааст, тир кушодааст ва ин тир ӯро захмӣ гардонидааст, ки бузургтарин иштибоҳи инсон дар рӯйи Замин аст. Шояд он нохалаф дарк накарда бошад, ки тиркушоӣ бар ҷониби зан модар, носипосӣ бар меҳру муҳаббат ва ҳама меҳрубониҳост. Носипосӣ бар тавлид шудан ва инсон будан, носипосӣ бар сулҳу амонӣ ва осоиштагиву оромӣ. Магар марде то кунун бар сари зан тир кушодааст, ба ҷуз қирғиз?
Оё ин посух бар ҳама раҳму шафқати зан нест?
Оё ин паём аз қирғизон бар олами башар нест?
Шояд паёми мардони қирғиз бар тамоми башар бошад, ки имрӯз инсонвор зисту зиндагӣ доранду бо мавҷуди ҳама шароит қирғиз наметавонад ҳаёти саҳроияшро фаромӯш кунад, наметавонад хулқи ҳайвонияшро партояд, фарҳанги инсониро наметавонад омӯзад?!
Шояд ин паёми қирғизҳо бошад, ки мехоҳанд ба ҷаҳониён бигӯянд, ки кунун даври пастфитративу пастниҳодии қирғиз фаро расидааст?!
Шукронаи ҷавон бо умеди хушиву саодат ва беҳбуди замин ба кор пардохта буд, аммо як номард, як дасисабоз, ки то кунун танаш бӯйи ахлоти ҳайвон мекунаду даҳонаш бӯйи пистони архар ӯро бо тир зад ва нияташро барои лаҳзае ба ақи бурд, ки фирк мекунам ин қазия мардони банангу орӣ миллатро бетараф намегузорад ва онҳо ҳатман бар ин масъала расидагӣ хоҳанд кард.
Аз ин рӯ, ба ҳар як ҳамватани азизам, ки имрӯз дар фикри беҳбуди вазъ дар марз ҳастанд гуфтаниям, ки санги маломатро бар сари душман бизанед, то ба худ ояду бо чашми ақл бингарад ва маъхазҳои таърихиро мутолиа созад, ки ин замин соҳибаш кисту қирғиз асло дар ин ҷо макон надошт!