Мояи ранҷу шармсорӣ ин аст, ки худро қобилтар аз он чи ҳастем нишон медиҳам ин суханҳо ба як гурўҳ хоинони миллати тоҷик, ки интизоранд бегонагон ба миллати тоҷик хушбахти меоранд.
Сиёсатмадорон ҳар миллатеро мутаносиб ба ақл ва шууре, ки доранд, фиреб медиҳанд аммо мардуми Тоҷикистон он мардуми солҳои навадуми асри бист нестанд, ки сиёсатмадорони хиёнаткори миллат аз пуштбонии хоҷагони хориҷиашон фахрида ин миллати куҳан бунёдро боз як бори дигар ба вартаи кашокашҳои сиёсии дохили тела диҳанд.
Бадбахтиҳои ба сари миллати тоҷик омада ҳама аз чашмпўши ва гузаштҳои беҷои сарварони ҳамонвақта буд ва ин асоси дасисабозиҳо гардида аст, аммо мардуми имрўзаи тоҷик на он мардуми даҳсолаи охири асри бистанд.