Чаро маҳз кӯрдилон набояд лаб во кунанд? Албатта барои далелҳои зиёде вуҷуд дорад, нахуст бояд қайд намоям, ки кӯрдил аслан меҳру муҳаббат ва садоқату фазилати инсониро дида наметавонад ва дар ниҳодаш ҳам аз ин нишонаҳо чизе дида намешавад.
Зеро кӯрдилу кӯрбовар танҳо манфитаи худ ва атрофиёни худро пас аз пур шудани шиками баднафси худ дида, баъзан вақт барои аъзои оилаи худ ҳам раҳм намекунад ва манфиати худашро аз ҳама боло мегузорад.
Мисоли ин тоифаи бадкешро мо метавонем дар фаъолияти густардаи роҳбари ТТЭ ҲНИ М. Кабирии террорст бубинем, ки ба хотири пулу мол шуда, ҳатто аъзоёни оилаи худро низ ғуломи хоҷагони хориҷияш намудааст, ки бисёр ҳам шармандагӣ ва як амали ғайриинсонӣ мебошад.
Дар аввал мо хуб медонем, ки ин Кабирии палиду кӯрдил ба хотири ба даст овардани маблағ ба Ватану миллат чӣ тавр хиёнат намуд ва ҳоло ҳам ин корашро идома дода истодааст, дар хориҷи кишвар, ки ин бояд беҷазо намонад ва ин хиёнаткору кӯрботину кӯрдил ҳатман ба маҳкама кашида шавад.
Мо омӯзгорони кафедра ин рафтори хоинонаи кӯрдилу нотавонбини миллати Кабирии палиду террористро шадидан маҳкум менамоем.