Ҳамон тавре, ки маълум аст, имрӯзҳо кишвари мо хеле пешрафту рушду нумуъ кард ва бахшҳои иқтисодиву иҷтимоӣ ҳам хеле ба дараҷаи олӣ рушд ёфтанд. Дар як муддати кӯтоҳ Тоҷикистон ҳамчун кишвари озоду обод ва амнтарин дар ҷаҳон шинохта шуд, ки дастоварди хеле бузург аст. Сатҳу сифати зиндагии мардум хеле боло рафта, ҷомеаро саодати ҳамешагӣ ва хушбахтии беш аз ҳад фаро гирифт. Роҳи зиндагии мардум маълум шуд. Садҳо ширкатҳову муассисаҳои сохтмониву истеҳсолӣ имрӯз дар кишвар фаъолият мекунанд, ки ин ҳам натиҷаи рушди босуръати иқтисодиёти кишвар мебошад.
Аммо дар ҳамин асно ҳастанд, нафароне, ки ба хотири гумроҳ кардани ҷомеа ва мардумро сарсону саргардон намудан ин ҳама пешрафтҳову тараққиёти кишварро нодида мегиранд ва бардурӯғ маълумотҳои иғвобарангез нашр мекунанд, ки ин албатта хиёнат аст.
Ҳоло аъзоёни ТТЭ ҲНИ бо роҳбарии террористи манфуру малъун Кабирии палид бештар ба интиқод пардохта, талош мекунанд, ки ин ҳама дастовардҳоро нодида бигиранд ва чашми хешро пӯшонанд. Зеро ин кӯрбинони малъун душманони аслии миллати тоҷик ҳастанд ва ин тоифаро дайюсҳо низ гуфтан ҷоиз аст.
Чуноне, ки маълум аст, дайюсҳо ҳаргиз ба қадри ин ҳама неъматҳо намерасанд ва онҳо арзишҳои инсониро ҳам аслан намедонанд. Зеро дайюс дайюс аст.
Мо, омӯзгорони кафедра ин рафтори хоинони миллатро маҳкум намуда, ба ин палидони наҳзатӣ ва дайюсҳои хоҷапарвар лаънат мехонем!