Чандест, ки қирғизҳои бадавӣ ва дур аз фарҳанг одобу русуми ҳамсоядориро вайрон намуда, талош мекунанд, ки заминҳои мардуми тоқикро худсарона ғасб намоянду молик шаванд. Аммо, мо тоҷикон ҳаргиз ба ин чиз иҷозат намедиҳем, зеро заминҳои наздисарҳадӣ моли ҳалоли мост ва бо чанд сол дар ихтиёри қирғизҳо будан, ҳаргиз моли қирғизҳо намешавад ва бояд ҷомеа бар ин биандешад.
Қирғизҳо, ки ҳатто бар ҷониби аҳолии осоишта тир мекушоянд ва хиёнату разолатро раво мебинанд, бемаърифативу бефарҳангии худро боз ҳам ошкортар менамоянд, зеро ҳамсоядорӣ ҳам фарҳанг аст.
Мо, устодони кафедра муносибати нодурусти қирғизҳоро маҳкум намуда, ба онҳо барои чунин амалҳои ношоиста шарматон бод, мегӯем!