Пас аз тамошои филми ҳуҷҷатии “Бешарафӣ” бори дигар маълумамон гардид, ки дар ҳақиқат инсони беномусу бешараф на парвои виҷдон дораду на парвои нангу номус. Чуноне, ки аз гузаштаи М. Садриддин маълум аст, ӯ барои баровардани ҳоҷати норавои худ, даст ба амалҳои зишти ғайриинсонӣ зада, худро ҳамчун ҳамҷинсгаро муаррифӣ кардаасту бо ҳамин одат зистааст.
Аммо, бар замми ҳамаи ҳамин амалҳои норавову нодуруст худро мусалмон муаррифӣ карда, аз минбарҳо сухан меронад, ки вой бар ҳоли одамиро мемонад. Ҳатто дар дини мусалмонон ҳамҷинсгароӣ мамнӯъ дониста мешавад, аммо чаро М. Садриддин, ки ҳамҷинсгарост худро намояндаи дин муаррифӣ мекунад?!
Ин бори дигар аз он шаҳодат медиҳад, ки дар ҳақиқат М. Садриддин шахсес номусбохта ва номусфурӯхта!
Мо, омӯзгорони кафедра ин рафтори нодуруст ва ғайриинсонии хоини бадкеш М. Садриддинро комилан маҳкум намуда, бар ӯ лаънат мехонем!