Инсон пеш аз оне, ки ба воя мерасаду ба камоли инсонӣ мерасад ӯро тарбият мекунанд ва ба таълим медиҳанд, то инсони баркамол ҳисобида шаваду миёни ҷамъият зиста тавонад. Барои ин кор волидайн вазифадор мешаванд ва омӯзгорон бошанд, саҳмгузорӣ менамоянд, то як наслро тарбият созанд ва дар миёни ҷомеа солим шинохта шавад.
Барои ба мақсад расидан алабатта, дар ин давра мушкилиҳои зиёде пеш меояд, омӯзгор хаста мешавад, волидайн низ, лек тарбияро идома медиҳанд, то фардо касе нагӯяд, ки писари фалони ё духтари фалонӣ лаънатӣ аст.
Аммо ҳастанд инсонҳое, ки аз рӯзи аввал кӯрдилу кӯрботин ҳастанд ва ҳаргиз ба тарбиятгару омӯзгор гӯш надодаанд ва ҳамеша мақсадашон ҳам лаънат овардан ба хонавода аст, ки ин қабил авбошмиҷозонро метавон дар мисоли аъзоёни ТТЭ ҲНИ овард, ки ин тоифаи бадкеш ҳам аз тарбия дур мондаанд ва мақсадашон ҳам хиёнаткориву разилист.
Мо, омӯзгорони кафедра ин рафтори хоинони бадкеши миллатро маҳкум намуда, ба ин малъунони наҳзатӣ ва хоинони бадкеши бетарбия лаънат мехонем.