Дар ҷамъият зиддият ба хотири пешравӣ зарур аст, ки ин як назарарияи фалсафа аст. Аммо зиддияти солим, аниқаш танқиди созанда. Ба ин хотир ҳизбҳои сиёсӣ ва ташкилотҳои ҷамъиятӣ арзи ҳастӣ мекунанд. Як нуктаи муҳими баҳс дар ин бобат маҳкуми озодандешии зумрае аз файласуфон аст.
Ҷонибдорони ҳизби наҳзати ислом ҳар қадами пешравии Тоҷикистонро зери назари шубҳа қарор дода, ҷавононро ба ҳизбу ҳаракатҳои сиёсӣ ва мазҳабҳои бегонаи динӣ гаравидан мехоҳанд. Чунин амали онҳо хилоф ба фаъолияти қонунии кишвар аст.
Мо ба ояндаи неки Тоҷикистон бо истифодаи чархаи якуми НБО Роғун эътимоди хоса дорем. Ҳамагуна хилофаткориҳои ҳизби наҳзатро пушти по зада ба фатҳи қуллаҳои нави Истиқлолияти Тоҷикистон қадам мебардорем!
Мирзоахмедов Мухтор, номзади илмҳои филология, мудири кафедраи фанҳои гуманитарӣ-иҷтимоӣ