Ба шарофати сиёсати хирадмандонаи Пешвоимиллат мамлакати биҳиштосои мо Тоҷикистони соҳибистиклолу комилҳуқуқ, воқеан ҳам, ба макони миллати босаводону соҳибназарон мубаддал мегардад.
Алъон мавриди фаъолияти озоди Радиои Озодӣ ҳарф мезанем, ки дар ҳақиқат чанде пеш намояндагони ТЭТ ҲНИ аз минбарҳои худсохтаву амалкарди номатлубашон тарафдорӣ мекунанд, , ки замоне мардумфиреби намуда мардумро алайҳи якдигар ба шўр овардед. Охир бас аст акнун ҳамин тавр як нафар мебарояд, ки тарафи шумо низ садо баланд кунад. Нафоридааст, ки озодандешони миллат озод баён кунанд. Пас чи гуна шумо мухолифон дар бораи озодии худатон сухан мекунед. Ҳоло, ки аз равшанфикри ғазабатон омада, зуд нақшаҳоро иваз мекунеду ба решаи ҳақиқатҷӯён теша задани мешавед.
Мояи ифтихор аст, ки барои ҷавонони мо фардои Ватан, сулху вахдат, ободиву осоиштагии мардум бефарк нест, балки пайваста кӯшиш мекунанд, Ватани хешро дӯст медоранд ва дар оянда хам мехоханд, ки нафъи худро ба мардум расонанд.
Мо имруз ба сухани созанда ниёз дорем ва мухолифини сӯзанда!