Чанде қабл мақолаи наҳзатии бадкеш ва ҳаромзодаву харшиа душмани миллати тоҷик, террористӣ наҳзатӣ ва гадозодаи фирорӣ Маҳмадиқболи Саргин дар сомонаи Ислоҳ бо номи “Гурӯҳи сеюм” дар муноқишаҳои марзии миёни Қирғизистон ва Тоҷикистон” ба нашр расид, ки муаллиф аз қавли як қаҳрамони сохтааш ҳикоят мекунад.
Мо, ҳамагон медонем, ки Маҳмадиғвои Саргин доим аз номи мардум ва аз номи сокинони ин ё он маҳал баромад мекунад ва ҳамеша мавқеи худаш ва ташкилоти террористияшро аз номи мардум ба нашр мерасонад, ки ин ҳам хиёнаткорӣ ва хоинӣ мебошад. Аммо ин хиёнат ва хоинӣ барои Маҳмадиғвои Саргин ва террористӣ наҳзатӣ одат шудааст, ки сафсатаву ҳарзаҳояшро аз номи мардум бигӯяд ва иғвобарангезӣ кунад. Албатта, мақсади ин навишта ҳам дурӯғ гуфтану иғвобарангезӣ кардан асту халос. Зеро чуноне, ки аз ин навишта бармеояд, он ҷо ягон воқеияти дуруст нест ва фақат ба ҷониби сарҳадбонони кишвари азизамон ва ҳамчунин генералҳои муҳтарам, ки бо аҳли сарбозҳои худ шабу рӯз дар ҳифзи замини муқаддаси мо қарор доранд, санг партофтаасту тӯҳмат кардааст.
Лек дар асл бошад ин навишта ягон асос надорад ва ягон маротиба нашудааст, ки кадом як сокини аҳолии осоиштаро мақомот ба чунин шиканҷаву бозпурсӣ қарор дошта бошанд. Аммо ин ҷо маълум месозам, ки мардумони ин минтақа бояд бо афсарон ва сарбозону муҳофизони марзу бум ва қонун робитаи наздик дошта бошанд ва ин шева ба беҳтар шудани кор мусоидат менамояд.
Ин ҷо, ки чандин маротиба муноқишаи марзӣ сар мезанад аз сустиву гузашти кадом тарафе нест, балки аз ҳаромзодагиву хукрафтории мардуми қирғиз ҳаст, ки аз фурсат мехоҳад сӯистифода кунад ва ин ҳам равшан аст, ки аъзоёни ТТЭ ҲНИ дар Кирғизистон ҳам ҳастанд ва барои ба оташ равған рехтан ҳамеша талош мекунанд. Ва ҳамин навиштаи фақуззикр низ баёнгарӣ он аст, ки воқеан ҳам наҳзатиёни палид тарафдорӣ ҷанг дар минтақаи марзӣ ҳастанд.
Мо, инро аз навиштаҳову бархӯрди аъзоёни ТТЭ ПМТ ва ТТЭ ҲНИ бараъло мушоҳида мекунем ва хуб дарк менамоем, ки наҳзатиёни палид ва ҳаромзода дар авҷ гирифтани бесарусомониҳо хушҳол мешаванд ва ба ҳамин хотир ҳоло ҳарзагӯйӣ мекунанд.
Дар асл бошад ҳамин наҳзатиёни палид чандин қирғизи бадкешро дар расонаҳои худ бо ҷойи кор таъмин кардаанд ва агар ин ҳаромҳодаҳои наҳзатӣ дӯсти миллат ва ғамхори миллати тоҷик мебуданд, қирғизҳоро, ки имрӯз аз душмани қаттол ҳам зиёдтар бар алайҳи миллати тоҷик мубориза мебарад ва сокинони осоиштаи кишварро озор медиҳанд, бо ҷойи кор таъмин мекарданд?!
Пас ин ҷо суоле пайдо мешавад, ки ҳамин гурӯҳи сеюм худи аъзоёни ТТЭ ҲНИ нестанд?
Албатта, ки агар ин наҳзатиёни воқеан ҳам бар фардои миллат ва беҳбудии миллати тоҷик меандешанд, пас чаро чанд қирғизро дар Аврупо бо ҷойи кор ва маоши баланд таъмин кардаанд?
Оё ҳамин худ далели хоинии наҳзатиёни чапаргӯш нест?
Оё ҳамин ҳолат террористӣ будани наҳзатиёни малъунро возеҳтар намесозад?
Бояд ин нуктаро фаромӯш насозем ва муноқишаҳои марзиро пеши назар меоварем, ки чӣ тавр ин шабу рӯз сарҳадбонони тоҷик барои як пора замин ва ҳифзи амнияти мардуми минтақа ҷоннисорӣ менамоянд ва кӯшиш мекунанд, ки душмани миллати тоҷик қирғизи бадкеш ба минтақа пойи номуборакашро нагузорад.
Маҳз ҳамин кормандони мақомоти масъул ва ниҳодҳои марбута ҳастанд, ки имрӯз дар тамоми кишвар ободиву оромӣ ҳукмрон аст ва фазои сулҳу салоҳ танинандоз мебошад.
Ҳоло, ки Маҳмадиғвои Саргин ин дурӯғро навиштааст, мақсадаш ҳам бадном кардани сарбозони далери Ватан мебошад ва бо ин васила мехоҳад дасисабозӣ кунад. Ин навиштаи Маҳмадиғвои наҳзатиро, ки худ ғуломи сад хоҷа аст, дурӯғи маҳз буданашро сад дар сад ошкор намудем ва дарёфтем, ки муаллифи бадкеш ба хотири ҷудоиандозӣ чунин матлбаро меофарад ва бо ин амалаш мехоҳад мардумро як навъ тарс диҳаду хоҷагони бадкеши қирғизашро таъриф кунад.
Аммо дар асл бошад, қирғизи бадкеш ҳатман аз ин амалҳои номардонаи содиркардааш пушаймон хоҳад шуд ва ҳатман ин наҳзатиёни ҳарзагӯву бадкеш ҳам пушаймон хоҳанд шуд.
Меҳвар Абдусаломов
омӯзгори ДКМТ