Барои Кабири ва пайравонаш ба доми фиреб афтондани чавонон кори сахл метобад, вале дар амал чавонони имруза ба мисли солхои 90 гулу гумрох нестанд, ки зуд аз домони фиреб даст гиранд.
Оре, имрӯзҳо Кабирии лаъини беватан, зархариди хориҷиён аз амалҳои кардааш шарм надошта, боз садо баланд мекунад. Туи лаъинро мардуми шарифи Тоҷикистон ҳаргиз нахоҳанд бахшид. Мо – ҷавонони кишвари соҳибистиқлол дар шароити хеле мусоид ба кору таҳсил фаро гирифтаему ва пайваста аз Пешвои худ ифтихор дорем.
Инчунин, аз дастовардҳои замони соҳибистиқлолӣ ҳамеша меболем ва шукргузор аз он ҳастем, ки имрӯз дар фазои орому осуда умр ба сар мебарем. Таъсиси созмони нав, ки зери роҳбарии Кабирии разил ба роҳ монда шуд, бори дигар аз хиёнатҳои навбатии наҳзат ва хоҷагонаш шаҳодат медиҳад.
Шумо – хоинони миллат ва зархаридони хоҷагони хориҷӣ бо таъсис додани ҳазорон анҷуману ҳизбу созмони ифротиатон моро гумроҳ карда наметавонед, зеро мо кайҳо роҳи худро интихоб кардем!
Рустам Азиззода,
донишчуи соли сеюми факултети корхои кухи