Аҷоиботи олам, ҳамеша инсониятро ба ҳайрат меоварад. Муъҷизаҳои табиат чӣ бо маънои мусбат ва чӣ манфӣ нотакроранд. Аммо олами инсоният чизи дигар аст. Инсон дар ҷамъият зиндагӣ мекунад ва ҷамъият ба худаш қонунзову қоидаҳо дорад, ки онро худи ҷамъият муайян месозад. Рафтори инсон, гуфтори инсон дар ҷамъият баҳо дода мешавад, кӣ сурати одамӣ дораду кӣ воқеан инсон аст? Кӣ дили нек дораду кӣ ботини торик, ин ҳама аз ҷониби ҷамъият баҳогузорӣ мегардаду ба риштаи таҳлил кашида мешавад.
Дирӯз кӣ будем ва имрӯз кӣ ҳастем?
Фардо аз мо чӣ номе боқӣ хоҳад монд?
Оё моро ҳамчун инсон ҷамъият ба ёд меоварад ва ё ҳамчун инсонсурати ҳайвонтабиат?
Ҳамаи ба амалу рафтор ва гуфтори мо дар зиндагиямон вобаста аст. Баъзан инсонҳое пайдо мешаванд, ки аслан номашонро ба гирфитан дар ҷомеаи солим душвор мегардад, зеро онҳо бо амали зишт ва рафтори нодурусташон, хиёнату хоинияшон дар ҷамъият шинохта шудаанд ва онҳоро ҷамъияти солим асло қабул надорад. Аз тоифаи ин қабил одамон метавон раиси ТТЭ ҲНИ Муҳиддин Кабириро ба мисол овард, ки аз барои пул ва сарват даст ба хоиниву ватанфурӯшӣ задааст. М. Кабирӣ хоинӣ мекуанд, бар нафъи душманони миллат кор мекунад ва хоҷаи хориҷӣ дорад, ки агар бар алайҳи миллати тоҷик душманӣ варзад, барояш пул медиҳад. Кабирии хоин ва террорист, маккор ва ҳиллагар мебошад. Чандин сол бо макру ҳилла ва бо назарфиребиву айёрӣ мардумро гӯл зада дар кишвар чарида мегашт. Аммо дертар маълум шуд, ки М. Кабирии террорист намояндаи созмони террористии “Ал-Қоида” дар Осиёи Миёна асту барои дигар созмонҳои террористӣ кӯмак мекунад. Ҳамчунин ошкор шуд, ки М. Кабирии хоин бар нафъи душманони миллат фаъолият бурда, фаъолияти ҷосусӣ мебурдааст, ки ин бисёр ҳам амали зишт ва хиёнати бузург мебошад.
М. Кабирии маккор ва хоину ватанфурӯш бо аз худ намудани забони арабӣ худро донандаи дину шариат ва ҳизби террористияшро ҳомии ислом муаррифӣ карда, ҷомеаро гумроҳ мекарду ҷавононро фиреб дода ғояҳои ифротиро тарғиб менамуд. Бар асоси фактҳо ду маротиба аз кишвари хориҷии ба мо маълум маблағ гирифтааст, то телевизион кушода бар зидди давлати тоҷикон, миллати тоҷик мубориза барад ва насли ҷавонро гумроҳ созад. Пулҳои ҷамънамудаи М. Кабирии хоин имрӯзҳо дар бонкҳои аврупоӣ чарх мезананд ва худаш ҳам он ҷо барои бадном кардани миллати тоҷик, коҳиш додани мақоми кишвар дар арсаи байналмилалӣ фаъолият мебараду барномаҳо барои дасисабозӣ таҳия мекунад.
М. Кабирии шайтон ва фиребгару дурӯя на мусалмон асту на демократ, як террористи айёр мебошаду барои хоҷагони хориҷияш кор мекунад, аммо имрӯзҳо фаъолияти пасипардагияш, долларҳои аз ҳисоби хоиниву хиёнаткорӣ ба даст овардааш ошкор шуд ва маълум гардид, ки ин саркардаи наҳзатӣ “Бен Лодани наҳзат” инсон неву аз ҳайвон ҳам бадтар будааст.
М. Кабирии хоин ва ҳамон раиси ТТЭ ҲНИ, ҳамон домуллои наҳзатӣ ва ба ном ҳомии дин як зинокор ва қиморбозу беҳаё будааст. Навореро дар саҳифаи Д.Атовулло рӯзноманигори муқими Аврупо дидем, ки аз суҳбати ошиқонаи муллосексӣ наҳзатӣ, гӯфтугӯйи М. Кабирии хоин бо маъшуқааш дарак медод. Муҳтавои суҳбат бисёр беадабона ва бисёр ҳам бар хилофи арзишҳои инсонӣ буд. Он чӣ мавриди баҳс буд, зарурати ин ҷо овардан ҳам нест. Аммо он суханоне, ки аз ҷониби раиси ТТЭ ҲНИ ҳамон ҳизби ба ном исломӣ ва дар асл террористӣ гуфта шуданд, бисёр ҳам шармовар буд. Якум, ин ки ин суҳбат сирри домуллои наҳзатиро, ки мардумро фиреб дода, худро ҳомии дин меҳисобид ошокр сохт. Яъне муллои фосид ва фоҳишаву зинкор будани М. Кабирии хоин бар ҷамъият бармало шуд.
Дуюм ин ки риоя нагардидани баробарии зану мард, ки талаботи аслии демократия маҳсуб меёбад, риоя нашудааст ва боз ҳам М. Кабирии дирӯз домуллову исломӣ ва имрӯз демократро ифшо намуд. Яъне, М. Кабирӣ занро тазқир мекунад ва дашном медизад, ки ҳам демократия инро маҳкум менамояд ва ҳам дини ислом. Дар китоби муқаддаси мусалмонон ин масъала бисёр ҳам равшан фаҳмонида шудааст ва ҳатто сурае барои занон ҳаст. Вале ин ҳарду арзишҳо аз ҷониби М. Кабирии зинокор ва фиребгару маккор поймол гардидааст, ки боз ҳам бозингар ва террористу ҷосус будани М. Кабирии террорист, роҳбари ТТЭ ҲНИ-ро маълум менамояд.
Кабирии террорист ва хоину ватанфурӯш боз нашармида, назарфиребӣ мекунад ва ин ҳодисаро як хато унвон мекунад, ки ин бор ҳам малъун ва беҳаёву бевиҷдон буданашро маълум кард. Аммо суоле ба миён меояд, ки магар наҳзатиёне, ки даъвои ислом мекунанд, худро мусалмон метарошанд, ин раиси мунофиқ ва зинокорашонро намебинанд?
Ва ё барои террористон зино кардан, дуздӣ кардан, қаллобӣ намудан, хиёнат кардан, ҳаққи мардумро хурдан як хатои сабук асту ҳамаи наҳзатиён ҳам мисли пири фоҳишаашон М. Кабирии хоину террорист ҳамин гуна рафтор мекунанд?
Оё наҳзатиёне, ки худро ҳомии дин меҳисобанд аз пайравӣ кардан ба чунин раиси фоҳиша ва ҷосусу фиребгар ва дузду айёр намешарманд?
Фикр мекунам, ки агар наҳзатиёни хоин ва ба ном ҳомии дин агар заррае номуси инсонӣ медоштанд ва заррае ақлу тамиз медоштанд ва ё заррае эҳтиром ба дину оин ва шариат медоштанд, худашон М. Кабирии террорист ва хоину фоҳишаро ба дор меовехтанд. Вале афсус, ки наҳзатиёни ба ном мусалмон ҳам идомадиҳандаи амалҳои зишт ва фаъолиятҳои душманонаву ҷиноятҳои башаркуши М. Кабирии ватанфурӯш ва хиёнаткор мебошанд. Чунки ягон мусалмони комил ва ягон дӯстдорӣ дин тоқати шунидани ин амали нанговарро надорад ва ба ҷойи наҳзатиён дигарон мебуданду худро инсон мешумориданд, кайҳо М. Кабирии террорист ва зинокору найрангбозро сангсор мекарданд.
Меҳвар Абдусаломов
омӯзгори ДКМТ